Alle Surinamers die in het buitenland wonen, kampen weleens met het vraagstuk: zal ik ooit eens weer terug gaan naar mama Sranan? Elf maanden en exact een week geleden heb ik samen met mijn vriendin deze stap ondernomen. Was het makkelijk? Achteraf bekeken was het eigenlijk helemaal niet zo moeilijk. Echter als je de knoop eenmaal hebt doorgehakt en realiseert dat je daadwerkelijk je huidig leven opgeeft en niet weet wat de toekomst je zal brengen, is het zeker een hele enge stap om te nemen. Op dat moment ga je rationaliseren en treedt er cognitieve dissonantie op. Je moet immers je gemaakte keuze voor jezelf goedpraten. Je beseft dat je leven eigenlijk helemaal niet zo slecht is. Integendeel hadden we het uitstekend in Nederland. Een mooie basis, carrière wise flink aan het groeien; eigenlijk was alles prima. Je beseft dan ook dat je bepaalde dingen niet meer zal ervaren, vrienden en collega’s haast niet meer zal zien. Je wordt dan echt geconfronteerd met je besluit en dat was best eng om eerlijk te zijn. Hoe ga je hiermee om? Ten eerste heb je deze belangrijke beslissing om een zekere reden gemaakt. In ons geval speelde de situatie dat onze ouders vanwege hun leeftijd wat ‘mankementen’ begonnen te vertonen. Een valide reden dus! Ten tweede was ik al 21 jaar weg en begon Suriname langzaam maar zeker aan me te knagen. In het bijzonder na terugkomst van vakantie in ons prachtig land. Een doorslaggevend aspect in onze keuze was ons perspectief in Suriname. Mijn vriendin had een goede baan gevonden. Mij was het niet gelukt om gelijk een job te vinden. Echter als je geloof hebt in jezelf en weet wat je kan, dan stap je makkelijker uit je comfortzone en durf je de stap te nemen. Na zo lang weg te zijn geweest, was het immers een stap die we moesten wagen. De gedachte dat ik nooit meer naar Suriname zou terugkeren, was om eerlijk te zijn nog enger. De kans bestaat dat als je niet uit je comfortzone durft te stappen, je simpelweg altijd een buitenlander zal blijven. Eenmaal in Suriname stond ik voor nog een lastige beslissing. Ga ik voor de redelijke job offer die ik na 2 maanden binnen had of ga ik ondernemen. Mijn keuze is het laatste geweest. Weer een stap uit de comfort zone. Enkele maanden verder en terugkijkend op het afgelopen jaar, ben ik heel blij met de genomen stappen. Het was een enerverend jaar maar na hard werken en een goede basis gelegd te kunnen hebben, ben ik ontzettend tevreden met de keuze. Suriname is echter ook geen paradijs. Je moet het zeker niet romantiseren zoals we dat in de kou of tijdens slecht weer wel vaker doen. Je hebt hier vaker te maken met inefficiënte processen, een laag opgeleide beroepsbevolking en dat je enorm achter mensen aan moet zitten om dingen voor mekaar te krijgen. Om mijn verhaal af te ronden kan ik concluderen dat alle landen zo wel hun voor- en nadelen hebben. Alleen in Suriname is het in mijn t-shirt en short een stuk gemoedelijker. Achteraf bekeken kan ik een ieder die de stap overweegt, aanbevelen om het gewoon te doen. Wie niet waagt wie niet wint.