Vertel eens over jezelf en het SIO?
Wel, sinds 2010 ben ik bestuurslid bij het Surinaams Inspraak Orgaan. Het SIO. Ik luister naar de naam Earl Faerber. \'k ben 34 jaar oud en inmiddels alweer 22 jaar inwoner van Nederland. Naast een HBO Marketing Management diploma, heb ik een bachelor Antropologie, en een Engelstalige studie \'Culture, Organization & Management\' aan de Vrije Universiteit in Amsterdam afgerond. Naast deze scholing ben ik ook erg gevormd door Suriname. In mijn jongere jaren heb ik zowel midden in de stad - let\' na Ondrobon - als op boiti gewoond. Daardoor ben ik vertrouwd met verschillende culturen, sociale klassen, talen en feesten. En heb ik een groot relativerend vermogen. Maar ook klimmen in bomen, koti sref\' na babun-nefi of openhalen aan prikkeldraad, djoel (hoe schrijf je het; dat spel), dyompo futu, kibri tiki, en elle-elle..... Ook de natuur in al haar pracht en glorie, met de zon die letterlijk en figuurlijk kleur geeft aan het leven, zijn me niet vreemd.
Dus ik ben wel getekend door Suriname, en heb me altijd heel erg Surinaams gevoeld. Ik ben ook vaak terug gegaan op vakantie. Zo was ik in 2008 een half jaartje in Suriname om onderzoek te verrichten voor mijn master. Maar hoe belangrijk Suriname ook is en onderdeel van mijn identiteit is, vind ik dat je een optimale bijdrage moet leveren aan de samenleving waar je woont. Ook als Nederlander vind ik het een plicht om optimaal bij te dragen aan deze samenleving. En als bestuurslid bij SIO doe ik dat voor de Nederlandse samenleving vanuit dat Surinaams-zijn.

Oké, hoe zit dat dan?
Kijk. Bij mijn sollicitatie voor het bestuurslidmaatschap bij SIO, heb ik aangegeven, dat door het versterken van de Surinaamse gemeenschap in Nederland je bijdraagt aan de Nederlandse samenleving. Het idee van een ketting is zo sterk als zijn zwakste schakel. Het gaat niet alleen om het aankaarten van problemen in die gemeenschap, maar ook om het inzetten van kennis en ervaringen vanuit diezelfde gemeenschap. En deze beschikbaar maken voor de wijdere Nederlandse samenleving.

En hoe helpt SIO daarbij?
Het Surinaams Inspraak Orgaan is een stichting die vanuit de Wet Overleg Minderheden (de WOM) gesprekspartner is van de overheid m.b.t. het minderhedenbeleid. Eigenlijk doet het SIO dit al sinds 1985; gevraagd en ongevraagd advies geven over zaken m.b.t. integratie en Surinamers in Nederland. Maar in 1997 is middels de WOM de stichting als formeel overlegorgaan benoemd. Door die wet is er ook subsidie om voorbereidend werk te doen en deel te nemen aan het minimaal driejaarlijks contact met de minister in het kader van het Landelijk Overleg Minderheden. Die wet schrijft ook voor dat SIO vier functies moet uitoefenen met haar activiteiten richting de achterban. Het gaat om de antenne-, kwaliteits-, draagvlak- en kanaliseringsfunctie. Ook wordt SIO eenmaal in de 5 jaar getoetst hoe representatief zij nog is voor de achterban. Op www.sioweb.nl en op www.minderheden.org kan je het fijne en het meest actuele hierover lezen. Momenteel is veel interessanter om te weten, dat SIO nog de enige landelijke Surinaamse organisatie is én dat de WOM juni jl. is ingetrokken. Het Landelijke Overleg Minderheden - beter bekend als LOM -, het overleg waarin overlegd wordt met de minister die over integratie gaat, verdwijnt daarmee in principe ook. Per 1 januari 2015 stopt ook de subsidie. Als SIO en LOM zijn we daarover in gesprek, maar het besluit is definitief.

Dus dan houdt SIO op te bestaan?
Veel belangrijker vind ik of de Surinaamse gemeenschap in Nederland überhaupt iets als collectief wil en in staat is dat gezamenlijk te formuleren. Dat is de uitdaging! Bijvoorbeeld, willen we iets doen met onze gezamenlijke culturele (verscheidene) afkomst en de interpretatie daarvan? Zodat bijvoorbeeld ook de nieuwe generatie beter haar plaats in Nederland en haar positie versus Suriname kan duiden. Dit gaat over identiteit; wie je bent. Het onderhouden en voeden van (een deel van) je identiteit. Hoe belangrijk vinden wij dit? Dus wat willen we? Anderzijds. Vinden wij dat de inzichten, wensen, problemen en behoeften van de Surinaamse gemeenschap in de Nederlandse democratische rechtstaat, op welke wijze dan ook, geïnventariseerd, geanalyseerd ,inzichtelijk gemaakt en geagendeerd moeten worden? Of dat nou gaat om zwarte piet, bejaarden die willen remigreren, het hoge aantal Surinaamse tienermoeders, de oververtegenwoordiging van Surinaamse jongens in de gevangenis, het gebrek aan politieke participatie, de relatie met Suriname, en de prijzen van vliegtickets etcetera. Volgens mij kan je dit soort vraagstukken niet individueel tackelen. En vereist het in een vertegenwoordigende democratie bundeling van standpunten en belangen.

En hoe verder dan?
Indien we de potentiële bouwstenen van het SIO voor dergelijke issues willen gebruiken, is het één over twaalf. Dus naast het \'wat\', zoals zojuist besproken, moeten we het ook bijna direct over het \'hoe\' hebben. Bij de intrekking van de wet WOM is aangegeven door de Nederlandse overheid, dat het netwerk en de kennis geborgd moet worden én dat moet worden nagedacht op welke wijze hieraan in de toekomst, dus nu en komend jaar al, vorm te geven. Binnen SIO zijn wij momenteel druk bezig na te denken en te onderzoeken welke richting het op moet, en ook welke wijze en vorm het meest gedragen én realistisch is. Dat kan natuurlijk niet zonder de gemeenschap! Dus bij deze wil ik de gemeenschap ook oproepen om ideeën daartoe kenbaar te maken. Een ding lijkt vast te staan; het zal qua financiering zelfvoorzienend moeten zijn. Dit lijkt mij ook fantastisch; zoek naar het gedeelde, maak afspraken over de verschillen en sta op eigen benen in de articulatie en realisatie van jouw belangen en doelen. In de opstart zullen nog wel wat middelen beschikbaar zijn, maar daarna wordt het echt op eigen benen staan. Ik heb mijn persoonlijke mening over hoe het SIO in de constellatie met de overheid als subsidiënt gefungeerd heeft. De bekendheid van het SIO bij de man of vrouw op straat is daar ook testament van. Daar wil ik nu niet teveel op ingaan, maar laat mij zeggen: \"Het moet geen pur\' bruku, wer\' bruku worden.

Wat doet SIO zelf al?
Natuurlijk zijn wij druk bezig binnen SIO te kijken hoe onze eigen broek op te houden. Bijvoorbeeld, moeten wij verder als commercieel, of als non-profit kenniscentrum, of als facilitator als een soort fonds- en projectenbureau, of gewoon consolideren wat er nu is en verder afbouwen? Zeker als bestuur moeten we onze verantwoordelijkheid nemen. Maar ik denk dat het tijd wordt om de ‘crowd’ te mobiliseren om richting te geven aan de toekomst én dat is tegelijkertijd eigenlijk ook een belangrijk moment om vast te stellen in welke mate de Surinaamse gemeenschap zich wil profileren en minimaal zichzelf ten dienste wil zijn. Ik hoop dat dus ook frisse, jonge Nederlanders van Surinaamse afkomst, Euro-Suri’s, en ook in Nederland wonende en werkende Surinamers zich spontaan melden met hun nieuwe, unieke, out-of-the-box initiatieven. Mensen zoals jij(Jordy Houwen) en Miquel Rodriques. Creatieve, innovatieve, volhardende mensen, die vaak ook al een trackrecord hebben. E-mail, bel, of schrijf naar SIO. Praat erover in je radioprogramma\'s etcetera. Wie weet staat Miquel morgen op en gaat er een heel fel lichtje branden. Hij ziet dat Apura een rol moet spelen in het borgen van het netwerk en de kennis van SIO. Hij heeft gezien hoe overheden en andere partijen online, wereldwijd, flexibel en snel, al naar gelang hun financiële draagkracht diensten kunnen afnemen.... meld je en van het een komt het ander.. In welke juridische vorm, non-profit of profit, lijkt mij van later belang. Nu moeten we nadenken hoe de erfenis van het SIO te borgen ten behoeve van de huidige Surinaamse gemeenschap en de Nederlandse samenleving, zodat deze dagelijks nuttig, via welke vorm dan ook, ingezet kan worden voor de (wereld)samenleving.